Stadyumun tam ortasına
elinde Caramio’su gencimiz bi
sandalye atmış oturuyor.Şimdi ben ne yapsam ki ne yapsam ki derken,Caramio’yu
açar bi ısırık alır.”güneş tam stadyumun tepesine gelsin ısınalım”der.Birden
kar yağmaya başlar,stadyum komple karla dolar.Bizimki karın altında kalır. Caramio’dan
bi ısırık daha alır,”yağmur yağsın karlar erisin bari”der.Bu seferde güneş
stadyumun tam üstüne gelir karlar komple erir,bu seferde bizimki sıcaktan yanar,kavrulur.Caramio’dan bi ısırık
daha alır “yandık be az hava essinde serinleyelim” der.Bu seferde bi
fırtına çıkar gencimizi stadyumun sağına
soluna fırlatır sandalyenin üstüne oturtur.Bizim ki bi affalar “ne oluyoruz ”derken.stadyumun
dev ekranında elinde Caramio kahkaha
atan kızıl saçlı bi kız belirir.”ne
oldu,ne dediysen tersimi oldu,eee sen bensiz Caramio yer,bensiz hayal kurarsan
böyle olur”der.Elindeki Caramio’dan bi ısrık alır.Bizimki olduğu yerde
havalanır,uçar uçar sonra düşmeye başlar tam sahanın ortasına çakılacakken
kızımız bunu tutar.Gerisini yazmama gerek yok sanırım.
Ve slogan gelir.
“caramio’suz kalma,tek takılma,yere çakılma”